1409-30 dziedzic Jarko-Jarek-Jarosław

1419-25 Jurko z Łagiewnik

1419 Stanisław z Łagiewnik

1441-69 Stefan, brat Mikołaja

1443 tenże zapisuje żonie Katarzynie 40 grz. posagu i tyleż wiana

1466 tenże zastawia Janowi Gutowi z Pliszczyna 1/2 wsi Łagiewniki za 20(!) grz.

1457 Katarzyna żona Stefana Jarka

1441-68 Mikołaj Jarkowie, Jarek brat Stefana

1469 Dorota żona Jarka

1466 Elżbieta córka Stefana Jarka z Ł. żona Piotra mieszczanina lubelskiego W 1497 r.

 

Jan Olbracht nadaje pewne dochody z wsi Łagiewniki mansjonarzom na zamku lubelskim. W 1529 r. oddawana dziesięcina z folwarku - 2 grz. mansjonarzom na zamku lubelskim.

W XIX w. wieś znajdowała się w dobrach Pliszczyn (w gm. Wólka). W 1676 r. było tu 16 poddanych, natomiast w 1885 r. we wsi znajdowało się 15 osad z 254 mórg gruntów. Dane z 1905 r. mówią nadal o 15 budynkach we wsi i 231 mieszkańcach, ogólna liczba gruntów wynosiła 133 dziesięciny.

 

Wieś Łagiewniki jest jedną z kilku wsi gminy Niemce położoną nad rzeką Ciemięgą. Usytuowana jest na prawym, wysokim brzegu doliny rzecznej, o urozmaiconej rzeźbie i znacznych różnicach wysokości ,co wpływa na malowniczość położenia miejscowości.

 

Zabudowa wsi skupia się na stosunkowo niewielkim obszarze, ma ona charakter wsi wielodrożnej poprzecinanej wiejskimi uliczkami - drogami o gruntowej nawierzchni.

Wśród zachowanej tradycyjnej zabudowy wiejskiej najstarszym domem jest dom murowany nr 15 (własność Jana i Józefa Niecko), którego czas powstania można odnieść zapewne do początku ostatniej ćwierci XIX w. (obiekt użytkowany okresowo). Jest to dom wzniesiony z białego kamienia z niewielkim dodatkiem cegły. Materiał ten na omawianym terenie był łatwo dostępny i używany do celów budowlanych. Założony na planie prostokąta o niesymetrycznym planie z sienią, komorą i jedną obszerną izbą. W elewacji frontowej i tylnej wyodrębnione w bryle przedsionki i przybudówki. Nakryty dachem czterospadowym pod strzechą. Większość budownictwa ludowego to domy murowane i drewniane pochodzące głównie z okresu międzywojennego. Domy drewniane wzniesione są w konstrukcji wieńcowej nakryte dachami dwuspadowymi. Zabudowa gospodarcza wznoszona z białego kamienia lub drewniana o konstrukcji szkieletowej i wieńcowej. W północnej części wsi drewniana kapliczka domkowa zapewne z początku XX w.

 

Ze względu na odległą metrykę historyczną wsi oraz zachowane przykłady najstarszego, z jakim spotykamy się na omawianym terenie, budownictwa ludowego wskazane stworzenie odpowiednich warunków do możliwie długiego zachowania najbardziej cennych obiektów w ich naturalnym krajobrazie - ochrona "in situ".