1409 - nazwa Czeczerzin, 

1418 - Czeczerzino,

1453 - Czeczerze,

1485 - Czyeczyerz.

Wieś należała do parafii w Lublinie (1470-80), następnie w Dysie (1531-3). W 1447 r. graniczyła z Dłotlicamir: od Lisich Jam przy granicy Rudnika rzeką płynącą z Dłotlic do Ciecierzyna do Siedmiu Lip, środkiem Ośnika, lasem Mienina, rzeką Mieniną do wyspy zwanej Grzamba. Granica z Kamionką: od w/w wyspy do bagna Babia Woda. Przebiegała tędy stara droga do Lublina. W 1452-3 r. - granice z Jawidzem, 1464 - z Baszkami, Dłotlicami. Wieś stanowiła własność szlachecką,wymieniani następujący właściciele:

 

1418 - dziedzic Jakusz Gut.

1418-41 - Śmiłka zastawia swą część w Ciecierzynie za 90 grzywien Janowi i Grotowi z Ciecierzyna, synom śp. Zygmunta z Łysakowa. 

1426-8 - Piotr brat Bogusława.

1426 - Jakub odkupił za 600 grzywien dział siostry żony w Ciecierzynie.

1427-8 Marcin.

1428-30 - Bogusław zw. Cochla, Cothlya, brat Piotra.

1428 - Stanisław brat Marcisza.

1431-42 - Jan Brzoza z Ciecierzyna alias z Krzesimowa.

1443 - Śmieszka. Męcina.

1441-83 - Grot h.Rawa, syn Zygmunta i Śmiłki. synowiec Męciny.

1441-68 - Jan brat Grota.

1462 - Jadwiga.

1464 - Jan Gut z Pliszczyna odstępuje Janowi i Grotowi 9 łanów w Ciecierzynie zastawionych mu przez matkę ich śp. Śmiłkę. W dziale Janowi i Grotowi część w Ciecierzynie od granicy wsi Baszki do Dłotlic.

1469 - Grot zapisuje żonie Katarzynie 150 grzywien posagu i tyleż wiana.

1474 - w dziale Ciecierzyn przypada Grotowi.

Około 1494 Piotr Kijański oprócz innych dóbr nabył m.in.Ciecie- rzyn od Ziółkowskich. W ciągu XV w. wymieniani są następujący kmiecie:

1409 - Mikołaj, Wit,Chodor;

1417 - Chodor,

1459 - Zachariasz alias Zań Rusin.

W 1427 r. wzmiankowany jest Tomko karczmarz,w 1429r. wymienianyjest we wsi młyn.

 

W latach 1470-80 odnotowany jest folwark 14 łanów kmiecych, młyn, karczmy i zagrodnicy z rolami.

 

W latach 1531-3 pobór z 5,50 łana i młyna o 1 kole.

 

W 1485 r. wzmiankowany Stanisław syn wójta z Ciecierzyna.

 

W latach 1470-80-1529 oddawana dziesięcina snopowa z całej wsi wartości 20 grzywien archidiakonowi lubelskiemu. W XV w. zapisani na Uniwersytet Krakowski: Jan syn Teodory- ka (1428) i Andrzej syn Zygmunta (1453) z Ciecierzyna. Od XV wieku wzmiankowana siedziba szlachecka była gniazdem rodowym Ciecierskich, w XVII w. Zebrzydowskich. W czasie "Potopu" ośrodek dworski i wieś spalone, następnie przejęte przez konwent sandomierski, po uwłaszczeniu następowały liczne zmiany właścicieli.Jeszcze w 1 pół.XIX w. jeden z przedstawicieli rodziny Gerliczów przybyłej zapewne ze Śląska, Teofil Gerlicz piwowar lubelski i dzierżawca konsumpcji nabył Ciecierzyn.W 1827 r. wieś liczyła 31 dymów i 200 mieszkańców. Około 1870 r. dobra Ciecierzyn składały się z folwarków Ciecierzyn i Baszki oraz wsi Ciecierzyn i Baszki. W 1878 r. dobra nybyte za rs. 63.385, miały rozległość 1358 mr, z czego folwark Ciecierzyn grunty orne i ogrody - 688 mr.łąki - 58 mr, pastwiska - 113 mr, nieużytki i place - 31 mr. Znajdowało się tu 8 budynków murowanych i 6 drewnianych. Wieś Ciecierzyn liczyła osad - 34 i gruntu 432 mr.

 

Układ przestrzenny i zabudowa

Stara wieś Ciecierzyn położona jest po wsch. stronie głównej drogi biegnącej z Lublina do Niemiec. Zachował się tu układ przestrzenny o średniowiecznej genezie. Zabudowa wiejska usytuowana jest po północnej stronie jednej drogi wiejskiej biegnącej wzdłuż lewego brzegu rzeki Ciemięgi. Większość obecnie istniejącej zabudowy to drewniane domy mieszkalne powstałe w okresie międzywojennym oraz drewniana i murowana zabudowa powojenna.

 

Do najstarszych domów mieszkalnych pochodzących z ostatniej tercji XIX w. należą dom murowany nr 21 oraz dom drewniany nr 80. Obydwa o zbliżonym planie niesymetrycznym składającym się z sieni, komory i izby, nakryte dachami czterospadowymi pod strzechą. Są to już bardzo nieliczne przykłady tradycyjnego budownictwa ludowego, które niegdyś było najbardziej popularnym typem chałupy wiejskiej. Wskazane jest zachowanie w/w obiektów i ochrona "in situ" bądź przynajmniej sporządzenie podstawowej inwentaryzacji i rozpoznania. Na terenie wsi zachowne także nieliczne przykłady drewnianej i murowanej zabudowy gospodarczej głównie z okresu międzywojennego. Dawny ośrodek dworsko-folwarczny usytuowany był po zachodniej stronie głównej drogi przelotowej,przy skrzyżowaniu z drogą do Dysa. Na pozostałościach murowanego dworu wzniesiony został nowy budynek szkoły. Fragmenty dawnych budynków gospodarczych zostały przekształcone i rozbudowane, dostosowane do nowych potrzeb. Wokół dawnego ośrodka dworskiego zachowany jest park krajobrazowy z cennymi okazami drzewostanu - zespół wpisany do rejestru zabytków nr A/725. Cały teren użytkowany przez kilku użytkowników.

 

W pobliżu drogi głównej i iaduktu kolejowego znajduje się murowany budynek kolejowy z XIX w. Na terenie wsi istniało szereg drewnianych i murowanych kapliczek przydrożnych, z których część zachowała się do naszych czasów. "Najstarsza kapliczka z połowy XIX w. - drewniana, słupowa, z późnobarokową figurą Chrystusa błogosławiącego (XVIII w.), obecnie nie zachowany, na jej miejscu wzniesiona kapliczka murowana (1960).

 

Kapliczka murowana usytuowana po zachodniej stronie szosy głównej Lublin - Niemce, wzniesiona w XIX w.

 

Kapliczka murowana po wschodniej stronie drogi głównej wzniesiona współcześnie na miejscu dawnej domkowej kapliczki drewnianej.

P

o zach. stronie szosy Lublin - Ciecierzyn znajduje się grób nieznanego polskiego żołnierza z 1939 r.